Leslie Ann Phillips (a.k.a. Sam) begon haar muzikale loopbaan in achtergrondkoortjes van christelijke artiesten zoals Mark Heard, maar ontwikkelde zich gaandeweg steeds meer tot een eigenzinnige artieste.

Mijn persoonlijke voorkeur gaat overigens primair uit naar haar laatste cd’s waarbij de muziek steeds meer basaal en donkerder werd. Don’t Do Anything is haar eerste muzikale uiting sinds de scheiding van T-Bone Burnett. Na een samenzijn van 17 jaar nam Sam eindelijk de productie in eigen hand. De lijn van Fan Dance en a Boot & a Shoe wordt verfijnd doorgezet. Haar popperiode heeft ze overduidelijk achter de rug, haar huidige repertoire is alternatief, zeer kunstzinnig en verdomd indrukwekkend. Donker, maar o zo mooi, met loodzware gitaren, uitgelezen cello, viool, piano…..alles wordt meesterlijk geplaatst.

Don’t Do Anything behoort wat mij betreft tot de beste producten en meeste uitdagende van dit jaar. Sam heeft een indrukwekkende en avontuurlijke ontdekkingsreis achter de rug, maar mensen wat weet ze deze levenservaring om te zetten in mooie muziek. ( Een geruststellende gedachte dat aan de andere zijde van de oceaan begrippen als stijl, diepgang en kwaliteit nog steeds bestaan, en nog niet zijn in gedut.)